رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۱۷۷ : سلطان فلک به رقص برخاست

سلطان فلک به رقص برخاست
 امروز که بزم عشق برپاست
لالای تو رستخیز ما شد
 این قصّه که گفته‌ای چه زیباست
ای رحمت پاک عاشقانه
 باز آ که خروش عشق در ناست
خاموش بُدیم و بعد قرنی
 سیمای نکوی دوست پیداست
ولله که فلک به خاک بنشست
 زین آینه‌قامتی که برخاست
در وصفش اگر شکسته گویم
 پایش خزر و سرش لهاساست
ای عقل زبون پست‌فطرت
 برخیز و برو که عشق اینجاست
حلمی به میان چو دیده تر کرد
 آن دیده به نام عشق آراست
پیمایش کتاب