رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۲۶۹ : ما مقدم جانیم و جهان مقدم ماست

ما مقدم جانیم و جهان مقدم ماست
در خدمت عشقیم و جهان در دم ماست
ماییم که هر صبح بر آییم به مهر
شب نیز چکامه ای ز صوت بم ماست
خواب آلوده ی دهریم و خراب آمده ایم
بیدار شود هر آن که در ماتم ماست
پرسی که به بزم عارفان ماتم چیست؟
شادی شماست که تنها غم ماست
افسانه ی عشق که عقل بدکار شنید
افسانه که نه حقیقت عالم ماست
عالم همه آلوده ی عقل است ولی
سالک به ردای طالع اعظم ماست
ابلیس اگر چه دعوت حلقه کند
هر کس که غلام او نشد آدم ماست
حلمی که ز صحنه رفت و در پرده نشست
آگاه ز پیمانه ی بیش و کم ماست
پیمایش کتاب