رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۳۱۰ : از آن سوی فلک آمد ندایی

از آن سوی فلک آمد ندایی
که بشنو این حروف آشنایی
به پنهانی بیایم سویت ای دوست
مگو دیگر مرا پنهان چرایی
درون خلوتم گنجی ست پنهان
از آن گویم سخن های خدایی
مرا با خلوتم بگذار و بگذر
ز دشت شعله های کبریایی
به زندان هوا آخر چه باشد
سخن با خلقت هول و ولایی؟
سخن با خلقت بیدار گویم
به ساز مستی و جام نوایی
زمان برگشته و عید است ناگه
بیامد وصل نو، حلمی کجایی؟
پیمایش کتاب