رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۳۴۴ : فلسفی ترکیبی از خیر و شر است

فلسفی ترکیبی از خیر و شر است
عاشق امّا فارغ از این مجمر است
مدّعی در نام حقّ غش می کند
در نهان امّا به شیطان نوکر است
صوفیان از عارفان دم می زنند
در گِل رنگ و ریا او لنگر است
مذهبی در دامن شرع خداست
بی حقیقت لیک بر این منبر است
دانشی آسوده دارد جان خویش
چون که هم لال است و هم کور و کر است
حلمیا پس کیست در راه خدا؟
تو نمی دانی که او بی زیور است
پیمایش کتاب