رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۳۶۳ : فکر و ذکر توأمان دارد دلم

فکر و ذکر توأمان دارد دلم
چون خدایی، با تو جان دارد دلم
موسِقی روشن دَه عالمی
برکت از تو بی امان دارد دلم
چون گشایم من لب از آن حرفها
خامشی بیکران دارد دلم
ای رفیق خواب ها و نوش ها
از تو وصل بی نشان دارد دلم
ای عروج چنگ ها و رنگ ها
با تو اصوات روان دارد دلم
در میان جنگ های دم به دم
صلح ها اندر میان دارد دلم
من ربابم تو شهی آوازه خوان
پنجه افکن بس زبان دارد دلم
حلمی از آن وصلهای دور خواست
بس که زخم خونفشان دارد دلم
پیمایش کتاب