رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۴۰۹ : بشنو آواز فلک از گوش دل

بشنو آواز فلک از گوش دل
سر بر آور، تا کی ات این سر به گِل؟
سر برآور آسمان را سیر کن
نزد حقّ تا کی چنین خوار و خجل؟
با خدا تا کی چنین زار و نزار؟
با خدا باید چو آتش مشتعل
حرف حقّ باید تو را برپا کند
نی ز پا افکنده، گریان، مضمحل
حرف حقّ باید به گونه خون زند
این نفهمی تا نگردی متّصل
هر چه حلمی گفت حرف عشق بود
بشنو آواز فلک از گوش دل
پیمایش کتاب