رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۴۱۸ : تو چراغی، روشن از تو آفتاب

تو چراغی، روشن از تو آفتاب
دیده ام شب در پناهت ماهتاب
دیده ام زیر پرت خورشیدها
قلبهای مست از تو تاب تاب
دیده ام من کمترین روح ها
صورت پنهانی ات هرشب به خواب
دیده ام من عقل های زورکش
محضرت گویی که در روز حساب
گشته ام من روزها هر روزها
عمق اقیانوس چشمان تو باب
آنگه از آن باب ها بر خلق ها
بسته ام صدقرنها از اضطراب
برگشودم وانگهی پیراهنت
پر نمودم قلبها از عشق ناب
خلقت پیچیده در خود باز شد
با حروف قلب حلمی بی حجاب
پیمایش کتاب