رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۵۰۷ : بانگ آمد از عدم: بیجاستی

بانگ آمد از عدم: بیجاستی
برشو ای ارّابه‌ی ناراستی
بانگ آمد عقل را: خاموش باش!
تو بدین درب آمدی، خود خواستی
صحبت حق را سراپا گوش باش
بی‌جهت سیمای نفس آراستی
موعد پروازهای نیستی‌ست
خاصه چون بنشسته‌ای برخاستی
راه طغیانی دل این بانگ زد
ما تو را خواندیم و تو از ماستی
دل تو را بگزید و جز این راه نیست
بعد از این توف است و مرگ و کاستی
دوش حلمی در دل شب محو شد
بانگ آمد از عدم: بیجاستی
پیمایش کتاب