رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۵۳۵ : گرچه دل بی‌قرار دارم

گرچه دل بی‌قرار دارم
در جان خدا قرار دارم
در دل که ره شبانه‌ی اوست
آتشگه بی‌شمار دارم
بی چشم به راه عشق پیداست
این شوق که همچو نار دارم
بی گوش خطاب عشق برجاست
باز آ که تو را به کار دارم
ای مجمع بی‌قراری من
در دل چو تو صدهزار دارم
شهر رمضان به باده‌ی ناب
از رحمت کردگار دارم
حلمی ره آسمان زمین است
بس گنج در این نوار دارم
پیمایش کتاب