رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۸۱ : ساکن حالم و ارباب الانم ای جان

ساکن حالم و ارباب الانم ای جان
ناخدای دلم و بنده‌ی آنم ای جان
از دم پیش و پس و خوب و بدم بگذشتم
همه عالم به دویی، من ز یکانم ای جان
همه از آمده و نامده در سر دارند
فارغ از این همه در لحظه چنانم ای جان
خرمن وقت چه دریابم و کارم ناید
مزرع عشق بخواهم که خزانم ای جان
در شب ظلمت این خاک کجا جای من است
من نه انسان که شه پادشهانم ای جان
کاتب عشقم و پیمانه ز حق می‌گیرم
خطّ این عالم واهی نه بخوانم ای جان
آن دم از تخت کیانم چو نگون می‌گشتم
گفتم آن ثانیه بر خاک نمانم ای جان
ساعتی گشت و ازین دیر فنا بگسستم
تا که جان را به حق زنده کشانم ای جان
خدمت جام رسیدم که به جز نام نبود
جامه بدریده و بی جان و جهانم ای جان
حلمی از قسمت دیرینه‌ی خود اوج گرفت
من هم از پاقدمش وصل فشانم ای جان
پیمایش کتاب