رفتن به محتوای اصلی

شماره ۱۰۷ : تمام شب را به صبح ساییدن...

تمام شب را به صبح ساییدن،
با خورشیدی در جان،
با خورشیدی در دست. 
مگر کس را چنین توان هست؟
و هر صبح را برخاستن با تمامِ آن.

مهره بشکند و تاس بازی ببازد،
اخگران از افروختن نمی‌ایستند‌.

پیمایش کتاب