همواره راهی بالاتر از راههای پیشین. دریچه‌ای بسته و دیواری فروریخته و عمارتی در خاک تپیده، ولیکن پنجره‌ای گشوده از خورشیدی نوتر بر فراز و ریسمانی زرّین آویخته از آسمانی بالاتر.
همواره ستاره‌ای درخشان‌تر در صحن چشمان نو،
و چون رویایی به پایان شد،
رویایی جان‌تر.
ماهْ نو، ستارهْ نو، آسمانْ نو.
جانْ نو، جهانْ نو، سپیده‌دمِ بی‌کرانْ نو.
آتشْ نو، آتشدانْ نو و پروازِ اخگرانْ نو.