رفتن به محتوای اصلی

شماره ۱۲۱ : چو آسمان که بر زمین پاشیده...

 چو آسمان که بر زمین پاشیده، چو زمین که تمام آسمان است؛ این گونه سخن می‌گویم، و آنگاه که خواهم مرد - هرگز، که روح هرگز نمی‌میرد - به احتضار رو به پنجره‌ای گشوده به آسمانهای بی‌نهایت می‌گویم: موسیقی! موسیقی! موسیقی بیشتر!

پیمایش کتاب