از زیستن دروغین دست کشیدن، از زیستن با ترس و خو کردن به واقعیتی که اوهام است. شک کردن به واقعیت محکم پیرامون و تمام آن انکار کردن، و یقین کردن به حقیقت موّاج قلب یعنی عشق. آری، به زندگی عشق ورزیدن و نفس به نفس خود را در اقیانوس بی‌همتایش غرقه کردن.
از اندوه دست کشیدن و از ترانه‌های زار، و از اندوهگینان حذر کردن و بازار اندوه‌سازان کساد کردن. آنگاه به شعف آغوش گشودن و کاسبی می‌سازان و شادی‌بازان و رقاصان به برکت و رونق افکندن.
این دم غنیمت است. این دم را به جشن برپا داشتن و زندگی را یکسره ستودن. ستودن زندگی، ستودن عشق، و آنگاه عشق ورزیدن و زندگی بخشیدن. ای خوشا ما زندگان و سعادت ابدی‌مان!