شماره ۱۹۷ : آنجا که روح سیمای خویش می‌بیند...

 آنجا که روح سیمای خویش می‌بیند عشق با آزادی برابر می‌شود. بیرون ناپدید می‌شود و چشمه‌ساران بلند از درون سرازیر می‌شوند. آنجا که روح دست در دستان خویش می‌نهد زندگی با زندگی برادر می‌شود.

از دیروز - چنین که می‌بینم - هزار قرن گذشته است.
از دیروز - چنین که می‌بینم - هیچ دم نگذشته است.

رفیقانم، پیامبران جانم، راهبانانم، جاودانگانم، ماهانم، هماره با من و من هماره با ایشانم. چرا که ما - چنین که می‌بینم - یک تن‌ایم، و از ما هزار قرن گذشته است و هیچ دم نگذشته است.