قرنهای پیش رو را پاس می‌داریم. نه روزها، نه ماهها، نه سالها، بلکه قرنها. و اگر پاش افتد هزاره‌ها. روح را این خس و خاشاک زمان بی‌معناست. پاس می‌داریم حریم بی‌خدشه و بی‌نفوذ قدسیان را، که ناکسان سیمای رخشانش نبینند و از شعشعه‌ی ذات قدسی بی‌نهایتش شرحه‌شرحه نگردند. آن را پاس می‌داریم، نه این پست زبون را که هر ثانیه‌‌ش یک سوراخی از یک طرف می‌گشاید. خاک را پاس نمی‌داریم و با خاکدانمان کاری نیست.
قرنهای پیش رو پاس می‌داریم
چرا که به آن قرنها
روحهایی به مقصد آزادی باز می‌گردند
و ما هیچکسان
اگر نه هیچ چیز را
آزادی را به نیکی پاس می‌داریم
آزادی را که جز هیچکسانش راه نیست.