شب برکت می‌دهد. شب نور است و موسیقی. شب عاشق است. از شب نهراسید، در شب غوطه زنید و برکات و بوسه‌هاش نوش کنید. خود را در آغوشش گم کنید. شب از شب نیز برمی‌خیزد و در سپیده‌دمان با رقصی تازه‌تر خود را می‌پیچد و در روز می‌تازد.
گرچه از مردمان روی تافته، باری در مردمان تپیده، و قلب مردمان از قلب شب می‌زند. شب در عظمت خویش می‌گسترد و از خدا می‌تابد و در خدا می‌گسترد و می‌گستراند.
شبانه می‌پرسم: ای خداوندگار آیا هیچ روزی از شب فرا می‌خیزم و به ستاره‌ای نوتر بدل می‌گردم؟ شبانه می گوید خداوندگار: برمی‌خیزی، لیکن باید تمام شب را ستاره‌باران کنی و این واحه‌ی زار از نور خدا و موسیقی دل برقصانی. شاکر و منّت‌گزار و رقصان می‌گویم: باشد ای خداوندگار، حکم آنچه تو می‌فرمایی.
شبم،
تمام شب می‌رقصم.
می‌رقصم تا صبح آزادی،
و آنگاه خود به چیزی نوتر بدل می‌شوم،
به خورشیدی تازه‌تر در خدا.