چرخشی چند که تنها گذرانی کردیم
چشم بستیم و نهانی دَوَرانی کردیم
هر چه دیدیم به جز عشق نیامد ما را
به سَرِ دیده‌ی جان چشم‌چرانی کردیم
جلوه‌ی یار میان آمد و پنهان آراست
پا زدیم و همه تن دست‌فشانی کردیم
سَرِ پیمانه گشودیم و سراپا حیرت
پر در آورده ز جان دیده‌پرانی کردیم
گوشه‌ای بود گرفتیم و دگر هیچ که هیچ
چه بگویم که چه مستی عیانی کردیم
طاهر از مِی شده و صاف چونان گوهر اشک
بچکیدیم و ز جان عیش جوانی کردیم
جامه از حیلت بسیار بشستیم و دگر
جملگی غُسل به جامی غَلَیانی کردیم
خواب بودیم و دگر ذرّه‌ی بیدار شدیم
خویش را عاریت صوت نهانی کردیم
حلمی از خاطر معشوق دو جامی آور
که ز صِدقِ سرِ او خانه‌تکانی کردیم