رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۲۹۴ : به تک خیز و زمین گیر و زمان سوز

به تک خیز و زمین گیر و زمان سوز
دلا بر شو همه هفت آسمان سوز
کجا این عقل لول از عشق فهمد
در این بیغوله خوش بخرام و جان سوز
کجا با خر توان اسرار گفتن
کلام عشق را در بی زبان سوز
در این جمع پریش کفرپیما
یگانه در میان پیر و جوان سوز
الا حلمی کلام عشق کوتاه
دهان دوز و میان گیر و جهان سوز
پیمایش کتاب