رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۳۱۷ : ای نفس ذلیل اجتهادی

ای نفس ذلیل اجتهادی
از هلهل مردمان چه شادی؟
بسیار تو را عزیز دارند
یعنی که تو بر سبیل بادی
بی چهرگی ات به از رخ توست
برخیز به دام شب فتادی
این راه به جهد دل توان رفت
نی با قدم کم و زیادی
حلمی! به جهان روح پر کش
بیرون شو از این ره کسادی
پیمایش کتاب