رفتن به محتوای اصلی

غزل شماره ۳۴۷ : قرآن تویی خود را بخوان

قرآن تویی، خود را بخوان
قرآن تویی ای جانِ جان
یک مصحفی اندر برون
صد مصحفی اندر نهان
صد آیتی از جان حق
در خویش بنگر بی گمان
در خویش بی‌خویشی ببین
دریای بی‌خویشی بران
تو شرع پنهان خودی
پیچیده‌ای در استخوان
این زلف‌ها و پیچ‌ها
بگشا و اسرارت بدان
اسرار حق بس دیدنی‌ست
بر برگهای زرفشان
بربند چشمان و ببین
آن اوستاد راهبان
حلمی بیا در سوی ما
این پلّکان، این نردبان
پیمایش کتاب