رفتن به محتوای اصلی

شماره ۱۴۰ : جانی که با تفاخر و تظاهر ...

جانی که با تفاخر و تظاهر زیست می کند، یک روز هم با حقیقت نمی ماند، یک دقیقه هم بماند هنر کرده است. آن دیوانهای روح و آن کتب مقدّس بر طاقچه ها، حتّی در آغوشها، هیچ راهی به جان نمی برند تا این پرده ها، این حجاب ها چنین سخت و زمخت روح ها را چون قلّاده ها و زنجیرها دربر گرفته اند.

یک کلمه از عبادتها به بهشت نمی رسد و یک پرده از حجاب های قلب فرو نمی افتد تا جان موسیقی بهشت را نشنود و با نوا آشتی نکند. جان، بی نوا در دوزخ است. دوزخ این بی موسیقی بودنهاست و دوزخیان را هیچ مجازاتی بالاتر از این نیست که به موسیقی گوش دهند.