رفتن به محتوای اصلی

شماره ۳۳۵ : ای مالک جان های غریب ...

 ای مالک جان های غریب! خونبهای تنهایان تویی. به این دم غریب که همه جهانم جز سرودی از تو نیست، می بینم که مشیت هر جان تویی.

از انسان گذشتم، چون بادی که از میان کوه گِل.
از انسان گذشتم، چون طوفان.
از انسان گذشتم، چنانی که جان به جان آفرین تسلیم می شود.


و تو را یافتم در کارگه جان آفرینان
و از نو آفریده شدم.

نسخه ی قابل دانلود کتاب روح
پیمایش کتاب